Hedikhuizen

Hedikhuizen, in de volksmond Hékèse genaamd, is één van de kleinste kernen in de Noord-Brabantse gemeente Heusden. Het had ongeveer 200 inwoners in 1972 en 230 inwoners in 2010. De bebouwing is gegroepeerd langs de Hoge Maasdijk, die ooit het omliggende land tegen het water van de Hedikhuizense Maas moest beschermen.

Hedikhuizen behoorde tot het Land van Heusden dat in 1357 deel werd van het Graafschap Holland. Pas omstreeks 1800 werd het bij Noord-Brabant gevoegd.

Einde 10e eeuw was Hedikhuizen in het bezit van bisschop Notger van het Prinsbisdom Luik. In 1282 kwamen de bezittingen te Hedikhuizen aan de Abdij van Berne die ook het patronaatsrecht verkreeg. In 1598 werd de aan Sint-Lambertus gewijde kerk genaast door de Hervormden die haar sindsdien in gebruik hadden. De katholieke godsdienst werd aanvankelijk verboden, hoewel Bokhoven fungeerde als grenskerk, maar in 1683 kwam er een schuurkerk en werden de gelovigen bediend door de pastoor van Vlijmen. In 1692 kreeg de parochie Hedikhuizen weer een eigen pastoor. Een nieuwe waterstaatskerk werd gebouwd in 1846, en in hetzelfde jaar splitste de parochie Haarsteeg zich af.

In 1944 werden, tijdens de bevrijdingsdagen, de torens van de kerk opgeblazen en was men weer een tijdlang op een noodkerkje aangewezen. Een nieuwe Lambertuskerk kwam gereed in 1962. In 2003 werd de parochie samengevoegd met die van Herpt en Heusden tot de pastorale eenheid: De Bernse Maasparochies.

Hedikhuizen was tot 1935 een zelfstandige gemeente. In dat jaar werd bij herindeling de gemeente verdeeld over de toenmalige gemeenten Heusden en Vlijmen. In 1997 kwam dit alles weer bij elkaar in de nieuw gevormde fusiegemeente Heusden.